Marcin V, czyli Oddone Colonna, zapisał się w historii jako papież, który położył kres wielkiej schizmie zachodniej. Jego wybór na papieża podczas soboru w Konstancji w 1417 roku był punktem zwrotnym dla Kościoła katolickiego, który przez blisko 50 lat zmagał się z podziałem i rywalizacją między kilkoma papieżami i antypapieżami. Sobór doprowadził do abdykacji Jana XXIII i Grzegorza XII oraz ekskomunikowania antypapieża Benedykta XIII. To otworzyło drogę do wyboru jednego, uznawanego przez wszystkich papieża – Marcina V.
Spór z Polską i kontrowersje wokół klątwy
W Polsce często pojawia się mit, jakoby Marcin V miał rzucić klątwę na króla Władysława Jagiełłę i jego poddanych po bitwie pod Grunwaldem. To jednak całkowita nieprawda – bitwa miała miejsce w 1410 roku, a Marcin został papieżem dopiero siedem lat później.
Faktem jest natomiast, że stosunki między papiestwem a Polską nie zawsze były idealne. Pod koniec obrad soboru Marcin V uchylił korzystne dla Polaków bulle i potwierdził przywileje Zakonu Krzyżackiego. Sprawa ta miała związek z kontrowersyjnym dziełem Jana Falkenberga, w którym oskarżał Polaków o współpracę z poganami przeciwko chrześcijańskiemu Zakonowi. Polacy, z rycerzem Zawiszą Czarnym na czele, siłą dostali się do pałacu papieskiego, żądając potępienia traktatu Falkenberga. Ostatecznie papież spełnił ich żądania, choć oficjalna bulla potępiająca tezy niemieckiego teologa została wydana dopiero w 1424 roku.
Polityka wobec husytów i Żydów
Marcin V prowadził zdecydowaną politykę wobec husytów, którzy po śmierci Jana Husa stali się coraz bardziej wpływowi w Czechach. W 1420 roku ogłosił krucjatę przeciwko nim, co zapoczątkowało wojny husyckie. W korespondencji z Władysławem Jagiełłą wprost wzywał do ich fizycznej eliminacji. Jednocześnie jego pontyfikat nie był łaskawy dla Żydów – papież otwarcie występował przeciwko nim w kazaniach, co przyczyniło się do pogromów w latach 1422 i 1427.
Odbudowa Rzymu i reforma Kurii
Po latach chaosu Marcin V skupił się na odbudowie autorytetu papiestwa i Rzymu jako jego stolicy. Przywrócił świetność Kurii Rzymskiej, wprowadzając reformy administracyjne i zatrudniając także dawnych urzędników obediencji awiniońskiej. Zlecił renowację bazylik św. Pawła i św. Jana na Lateranie, odnowił akwedukty i główne ulice, a także przywrócił Ogrody Watykańskie do dawnej świetności.
Śmierć i dziedzictwo
Marcin V zmarł 20 lutego 1431 roku na udar mózgu. Został pochowany w bazylice św. Jana na Lateranie. Przez historyków jest określany mianem „trzeciego twórcy Państwa Kościelnego” ze względu na skuteczną odbudowę jego pozycji po okresie chaosu. Jego pontyfikat był kluczowy dla Kościoła katolickiego – zakończył wielką schizmę, przywrócił jedność papiestwa, ale pozostawił po sobie także kontrowersje związane z polityką wobec Polski, husytów i mniejszości religijnych.