Interwencja policji w Pobiedziskach zakończyła się użyciem broni przez policję. Ranna policjantka została przetransportowana do szpitala.
Podczas rutynowej interwencji w podpoznańskich Pobiedziskach mężczyzna zaatakował policjantkę nożem. Funkcjonariuszka została ranna, a jej partner odpowiedział ogniem. Napastnik, 39-letni mieszkaniec Gniezna, zginął na miejscu. Sprawę wyjaśniają prokuratura oraz zespoły kontrolne z Komendy Wojewódzkiej Policji w Poznaniu i Komendy Głównej Policji.
Jak doszło do tragedii?
9 listopada kilka minut po godzinie 17 funkcjonariusze zostali wezwani do jednego z domów w okolicach Pobiedzisk. Mieszkańcy zgłosili agresywne zachowanie mężczyzny, który przyszedł w odwiedziny do swojej znajomej. Po przyjeździe na miejsce funkcjonariusze zastali agresywnego mężczyznę, którego nie dało się uspokoić. W trakcie interwencji napastnik zaatakował nożem policjantkę, która wraz ze swoim kolegą przybyła na miejsce.
Została ona dwukrotnie raniona w okolicę klatki piersiowej oraz uderzona w tył głowy. Prawdopodobnie tylko założona kamizelka kuloodporna uratowała ją od najgorszego. W odpowiedzi na atak partner funkcjonariuszki był zmuszony użyć swojej broni służbowej. Strzał okazał się dla 39‑latka śmiertelny.
Ranną policjantkę przetransportowano do szpitala. Z ustaleń TVN24 wynika, że jej obrażenia nie zagrażają życiu. Na miejscu zdarzenia pracują prokuratorzy, a także zespoły kontrolne z Komendy Wojewódzkiej w Poznaniu i Komendy Głównej Policji. Funkcjonariusze zabezpieczają teren, zbierają dowody i przesłuchują świadków, by dokładnie odtworzyć cały przebieg wydarzeń.
Co oznacza dla policjanta użycie broni służbowej?
Użycie broni przez funkcjonariusza jest zdarzeniem nadzorowanym i podlega ścisłym procedurom. Służbowa broń może być użyta jedynie w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia funkcjonariusza albo innej osoby. Po takich interwencjach standardowo wszczynane są czynności wyjaśniające – zarówno przez prokuraturę, jak i niezależne zespoły kontrolne. Wszystko po to, aby ustalić, czy użycie środków przymusu bezpośredniego było zasadnie i proporcjonalne do zagrożenia.